Prezydent zdjÄ™cieDzisiaj prezydent podpisaÅ‚ nowelÄ™ ustawy o usÅ‚ugach pÅ‚atniczych. Celem wprowadzenia ustawy jest dokonanie zmian w systemie prawnym sÅ‚użących stosowaniu rozporzÄ…dzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/751 z dnia 29 kwietnia 2015 r. w sprawie opÅ‚at interchange w odniesieniu do transakcji pÅ‚atniczych realizowanych w oparciu o kartÄ™ oraz wdrożenie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/92/UE z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie porównywalnoÅ›ci opÅ‚at zwiÄ…zanych z rachunkami pÅ‚atniczymi, przenoszenia rachunku pÅ‚atniczego oraz dostÄ™pu do podstawowego rachunku pÅ‚atniczego

 

Niezależnie od faktu, że rozporządzenie unijne na podstawie art. 288 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich, rozporządzenie 2015/751 wprowadza regulacje wymagające implementacji do krajowego porządku prawnego (np. obowiązek wyznaczenia organów właściwych w zakresie zapewnienia egzekwowania przepisów rozporządzenia czy też obowiązek określenia sankcji za naruszanie przepisów rozporządzenia). Wejście w życie rozporządzenia 2015/751 wymaga ponadto dostosowania krajowych regulacji dotyczących transakcji płatniczych przy użyciu kart płatniczych do postanowień tego aktu.

 

W zakresie wprowadzenia do krajowego porządku prawnego zmian związanych z rozporządzeniem 2015/751, ustawa wyznacza Prezesa Narodowego Banku Polskiego, jako organ właściwy w zakresie zapewnienia stosowania przepisów rozporządzenia 2015/751 przez operatorów schematów płatniczych podlegających jego reżimowi (systemów kart płatniczych).

 

W odniesieniu dostawców usług płatniczych (wydawców instrumentów płatniczych, agentów rozliczeniowych), zadania te zostaną powierzone KNF. Rozdzielenie funkcji nadzorczych między Prezesa NBP i KNF wpisuje się w aktualny zakres kompetencji obu organów w sferze rynku finansowego. Prezes NBP sprawuje nadzór systemowy nad infrastrukturą rynku finansowego, tworzącą system płatniczy, natomiast KNF jest organem nadzoru ostrożnościowego nad dostawcami usług płatniczych.

 

Drugim pakietem przepisów wprowadzanych w ustawie sÄ… przepisy wynikajÄ…ce z wdrożenia dyrektywy 2014/92. Celem wdrożenia tej dyrektywy jest podniesienie poziomu tzw. ubankowienia spoÅ‚eczeÅ„stwa (tj. iloÅ›ci osób posiadajÄ…cych rachunek) poprzez zwiÄ™kszenie liczby ofert usÅ‚ug pÅ‚atniczych dostÄ™pnych dla konsumentów oraz poprawÄ™ jakoÅ›ci i przejrzystoÅ›ci tych usÅ‚ug, a także zwiÄ™kszenie mobilnoÅ›ci konsumentów oraz wprowadzenie uÅ‚atwieÅ„ w zakresie porównywania opÅ‚at i usÅ‚ug w zakresie rachunków pÅ‚atniczych.

 

Wprowadzone rozwiązania mają na celu zwiększenie wyboru ofert usług płatniczych dostępnych dla konsumentów oraz poprawę jakości i przejrzystości usług świadczonych przez dostawców usług płatniczych, a także zwiększenie mobilności konsumentów oraz wprowadzenie ułatwień w zakresie porównywania opłat i usług w zakresie rachunków płatniczych.

 

Świadomość łatwej zmiany dostawcy usługi płatniczej powinna wpłynąć na większą konkurencję wśród dostawców usług płatniczych, co powinno przełożyć się na wzrost jakości świadczonych usług, jak i zwiększenie konkurencji cenowej.

Założeniem przyjętej ustawy jest to, aby dzięki przejrzystym informacjom o opłatach i ułatwieniom w zakresie przenoszenia rachunku w połączeniu z prawem dostępu do podstawowego rachunku płatniczego, konsumenci mogli czerpać większe korzyści w obszarze detalicznych usług finansowych, co powinno przyczynić się do dalszego rozwoju rynku finansowego.

Najistotniejsze regulacje dodane w zakresie implementacji ww. dyrektywy dotyczą wprowadzenia do ustawy o usługach płatniczych przepisów:

1) określających procedurę ułatwiającą przenoszenie rachunków płatniczych,

2) dotyczących serwisów internetowych zajmujących się porównywaniem ofert poszczególnych dostawców usług płatniczych w zakresie prowadzenia rachunku płatniczego,

3) wprowadzających instytucję podstawowego rachunku płatniczego i podstawowych usług płatniczych.

 

Dostęp do podstawowego rachunku płatniczego i związanych z nim usług pozwoli konsumentom na wykonanie podstawowych transakcji płatniczych, takich jak otrzymywanie wpłat z różnego tytułu (np. wynagrodzenia), opłacanie rachunków oraz nabywanie towarów i usług, w tym za pośrednictwem polecenia zapłaty, polecenia przelewu oraz za pomocą karty płatniczej, z wyłączeniem kart kredytowych.

 

Podstawowy rachunek płatniczy będzie przeznaczony dla konsumentów, dla których żaden dostawca (bank albo spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa), w ramach działalności wykonywanej na terytorium Polski, nie prowadzi innego rachunku płatniczego w walucie polskiej umożliwiającego wykonywanie transakcji płatniczych.

 

DziÄ™ki temu konsumenci, którzy nie posiadajÄ… dostÄ™pu do rachunków pÅ‚atniczych, bÄ™dÄ… mogli zawrzeć umowÄ™ rachunku podstawowego umożliwiajÄ…cego dokonywanie najbardziej popularnych usÅ‚ug pÅ‚atniczych, w tym dokonywanie pÅ‚atnoÅ›ci internetowych. PrzyjÄ™ta koncepcja podejÅ›cia do rachunku podstawowego zakÅ‚ada, że z rachunkiem podstawowym nie bÄ™dÄ… mogÅ‚y być powiÄ…zane żadne produkty kredytowe.

 

Ustawa wchodzi w życie po upływie 60 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem:

1) art. 10 pkt 11, który wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia, z mocą od dnia 9 października 2016 r.;

2) art. 1 pkt 4, art. 2, art. 3 pkt 2 lit. b, art. 5, art. 7 pkt 3, art. 9 pkt 4 lit. a oraz art. 10 pkt 1–10, które wchodzą w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia;

3) art. 1 pkt 17 w zakresie dodawanego art. 59it, art. 3 pkt 7 i art. 9 pkt 9, które wchodzą w życie po upływie 20 miesięcy od dnia ogłoszenia;

4) art. 1 pkt 26, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2018 r.

 

 

 

MS

Informacja prasowa: KP